مشابهت در عواملی مانند آب و خاک مشترک، شرایط آب و هوایی یکسان، جریان زاینده رود و وفور آب، دسترسی آسان و غیره، سبب می گردد که تاریخ سرزمین های مجاور زاینده رود با تاریخ، فرهنگ و تمدن، شهر اصفهان عجین باشد و حتی در دوره هایی هر چند کوتاه رونق بعضی از شهرها مانند شهر فیروزان (قرن هفتم هـ .ق) در 35 کیلومتری شهر اصفهان و در محل روستای سهرو فیروزان کنونی، برابری و حتی بیشتر باشد.

در مطالعه کتب تاریخی و سفرنامه ها شواهدی مبنی بر حضور دانشمندان و سفرنامه نویسان بزرگ به این سرزمین هستیم مانند کتاب مسالک و ممالک اصطخری (قرن چهارم هـ .ق) ابن حوقل قرن (چهارم هـ.ق) همچنین مقدسی (قرن چهارم هـ .ق) از این سرزمین دیدار کردند و آن را سرزمینی آباد و پر از نعمت معرفی می کردند. در قرن هفتم و اوایل قرن هشتم ه.ق این سرزمین یکی از کانون های مهم جمعیت، ثروت و مهد علم بوده است و پذیرای بسیاری طلاب علم و سفرنامه نویسان بوده است بطوری که عمده و شاخص بناهای تاریخی شهرستان مانند مسجد تاریخی اشترجان بقعه پیربکران بقایای شهر تاریخی فیروزان، مسجد و مقبرۀ بابا محمود پل تاریخی بابا محمود و غیره، متعلق به این دوره، گویای این ادعا می باشد.

این شهرستان با مساحت 319 کیلومتر حدود غرب استان و قسمت میانی دشت زاینده رود قرار گرفته است و از شرق به اصفهان (مرکز استان) و فاصلۀ شهر فلاورجان مرکز شهرستان تا مرکز شهر اصفهان، حدود 18 کیلومتر است از نظر پراکندگی ارتفاعات در ضلع جنوبی آن، کوه های گاو پیسه با جهت شمال غربی - جنوب شرقی با مرتفع ترین قلۀ 2219 متر کشیده شده است. کوه های ایرانکوه که مرتفع ترین ارتفاعات شهرستان است با حداکثر ارتفاعات 2418 متر، ضلع شرقی شهرستان را در بر گرفته است و در قسمت میانی شهرستان بیرون زدگی های سنگی معروف به کوه اجگرد با ارتفاع 1923 متر وجود دارد. به جزء ارتفاعات نامبرده بیشتر سطح شهرستان را دشت آبرفتی با ارتفاع متوسط 1650 متر پوشانده است.

بر اساس تقسیمات کشور، این شهرستان از دو بخش: بخش مرکزی و بخش پیربکران و 7 شهر به نامهای فلاورجان، قهدریجان، کلیشاد و سودرجان، ابریشم، پیربکران ، ایمان شهر و بهاران و 7 دهستان به نام های اشترجان، ابریشم، زازران، گلستان، گرکن شمالی و سهروفیروزان تشکیل شده است.

جمعیت این شهرستان بر اساس آخرین آمار 228164 نفر بوده است.

رودخانۀ زاینده رود از سمت جنوب غربی وارد شهرستان شده و طی مسیری حدود 25 کیلومتر از سمت شمال شرقی خارج می شود. این جریان با عبور خود؛ باعث تأمین آب مورد نیاز بخش کشاورزی و رونق و تنوع تولید محصولات کشاورزی در شهرستان شده است و علاوه بر آن نقش بسزایی در ایجاد بیشه زارها و مناظر زیبای ساحل رودخانه و تبدیل آب و هوای شهرستان دارد.

از نظر آب و هوایی، شهرستان دارای آب و هوای نیمه بیابانی، با تابستان های گرم و زمستان های نیمه سرد می باشد. بالاترین رقم حداکثر مطلق درجه حرارت طی دورۀ 12 ساله (1365-1353) 41+ درجه سانتیگراد و کمترین رقم حداقل مطلق طی این مدت 5/18- درجه سانتیگراد بوده است. متوسط حداکثر در این مدت7/22+ درجه سانتیگراد و در متوسط حداقل درجه حرارت طی این مدت 1/6+ درجه سانتیگراد و معدل متوسط سالیانه درجه حرارت در این مدت 4/14+ درجه سانتیگراد است. متوسط آمار 12 ساله، بارندگی 2/142 میلیمتر بوده است که حداکثر آن مربوط به فصل زمستان و اوایل بهار می باشد. حداکثر رطوبت نسبی بیشتر مربوط به ماه های خرداد؛ تیر و مرداد می باشد.

عبور رودخانۀ زاینده رود به طول 25 کیلومتر از شهرستان فلاورجان و ایجاد بیشه ها تفرجگاه ها در ساحل رودخانه از نقطه ورودی در بخش گرکن شمالی در سهروفیروزان، پیربکران، جوچی، اجگرد، خیرآباد، فلاورجان، گارماسه، هویه، موسیان، کرسگان و غیره در طول سال، صدها هزار نفر را پذیرا می باشد. دهکدۀ ساحلی در دست ساخت در شهر پیربکران مجموعۀ ساحلی در دست احداث جنب پل بابامحمود، پارک ساحلی شهر فلاورجان و کلیشاد، مکان هایی هستند که در آینده استفادۀ هر چه بیشتر از طبیعت ساحل زاینده رود و همچنین سایر خدمات جنبی آنرا به مردم نوید می دهند.

کوههای پراکنده در سطح شهرستان

کوههای ایرانکوه در ضلع شرقی شهرستان با ارتفاع بیش از 2400 متر و همچنین کوههای اشترجان در جنوب با ارتفاع بیش از 2200 متر و کوههای اجگرد با ارتفاع بیش از 1900 متر که در آنها پدیده هایی همچون چشمه های فصل بهار، غار، معدن سرب و آهک، گونه های گیاهان مرتعی و دارویی و غیره وجود دارد. این کوهها مکانی مناسب برای استفاده و توسعۀ ورزش کوهنوردی و پر کردن اوقات فراغت جوانان، مطالعات علمی و غیره در سطح شهرستان است. 

وجه تسمیه

شهر فلاورجان در گذشته ورگان نامیده می شده است که «ور» به معنی کنار و پیرامون و «گان» به معنی مکان، و ورگان به معنی سرزمینی در کنار رودخانۀ زاینده رود محسوب می شده است. پس از ورود مسلمانان به ورگان، آن را معرب کرده و فلاورجان خوانده اند. این واژه از دو پارۀ «فلا» که جمع فلاک که به معنی دشت پهناور است و «ورجان»، که معرب ورگان است و فلاورجان، یعنی دشت ورجان. بعضی محققین عقیده دارند تا اواخر دورۀ ساسانی این ناحیه، ورگان نامیده می شده که با ورود اعراب به آن، عربی شده و فلاورجان خوانده شده است.

مردم شناسی

جمعیت این شهرستان در سرشماری نفوس و مسکن سال 1375 ه.ش، 44117 نفر بوده است. مردم این شهرستان، مسلمان و پیرو مذهب شیعۀ اثنی عشری، سخت کوش، میهن دوست و مهمان نواز هستند.

برج کبوتر چهل برج

در دهکده ی کل، مجاور پلارتگان، برج کبوتر شگفت انگیزی قرار دارد که به چهل برج شهرت یافته است. در ازای آن 40 متر و پهنای آن 5 متر و ارتفاع آن 10 متر می باشد. مسجد جامع اشترجان: اساس این مسجد مربوط به دوران سلجوقی است و در سال 716 هجری بازسازی شده است.این مسجد در شهر ایمانشهر بخش اشترجان واقع شده است و دارای کاشی کاری ، مقرنس کاری و کتیبه های بسیار زیبا می باشد. همچنین دیگر جاذبۀ فوق العاده این مسجد مناره های سردر شمالی آن است که مانند مناره های بنای منارجنبان اصفهان متحرک هستند. در درون محوطۀ زیر گنبد نیز سنگابی قرار دارد که به خط نستعلیق برجسته بر روی آن نوشته شده است. بقعۀ پیربکران: این بنا که آثار بسیار زیبای اوایل قرن هشتم هجری است، دارای تزئینات بسیار نفیس گچبری می باشد که آن را در زمرۀ معدود بناهای شاخص این دوران قرار داده است.

پل ورگان (فلاورجان)

به طول 140 متر  و عرض 20/7 متر با 18 دهنه که بنای آن مربوط به دوران صفویه است و بیش از 4 قرن قدمت دارد.

در شهر پیربکران، بنای کهن گورستان و کنیسه ی یعقوب (سارح بت آش) قرار دارد که زیارتگاه یهودیان ایران است و همه ساله در ابتدای مهرماه مراسم ویژه ی مذهبی در آن اجرا می گردد. در سال 1322 خورشیدی، هنگام بازسازی سقف کنیسه، سنگ نوشته ای به خط عبری برجسته پیدا شد که تاریخ نگارش و نصب آن ابتدای سده ی دوم میلادی است.

 - خانه مویدی زفره

- مسجد و آرامگاه بابا محمود در سهروفیرزوان

- برجهای کبوتر چند قلوی اجگرد و سهلوان